Η οδός Πειραιώς αποτελεί τον κύριο οδικό άξονα που συνδέει την Αθήνα με τον Πειραιά. Η οδός Πειραιώς έχει αλλάξει ως προς τις επικρατούσες χρήσεις. Από καθαρά βιομηχανικός δρόμος μετατρέπεται σε άξονα πολιτισμού και ψυχαγωγίας, ενώ πολλά από τα κτίρια που βρίσκονται κατά μήκος της κρίνονται διατηρητέα, συντηρούνται και αξιοποιούνται στεγάζοντας νέες χρήσεις. Το γεγονός αυτό οδηγεί στην συνολική ανάπλαση της εικόνας της οδού Πειραιώς και δημιουργεί νέες προοπτικές για το μέλλον της. Η ευρύτερη περιοχή χαρακτηρίζεται από μεικτές χρήσεις γης, πολλά βιοτεχνικά εργαστήρια, εργοστάσια, κτίρια γραφείων, συνεργεία, εκθέσεις αυτοκινήτων, ενώ παρατηρούνται και ορισμένα κτίρια οικιστικής χρήσης. Επί της οδού Πειραιώς και εντός του ρυμοτομικού σχεδίου Μοσχάτου διατίθεται προς πώληση, Οικόπεδο εμβαδού 14.775,71 μ² με διατηρητέα και κατεδαφιστέα παλαιά βιομηχανικά κτηριακά τμήματα συνολικής επιφάνειας 10.400 μ² περίπου, εκ των οποίων η συνολική επιφάνεια των διατηρητέων τμημάτων υπολογίστηκε ενδεικτικά σε 3.730 μ² με Κάλυψη 1.865 μ². Η οικοπεδική έκταση διαθέτει πρόσοψη επί της οδού Πειραιώς μήκους 51,46 μ με πρασιά πλάτους 3 μ καθώς και πρόσοψη στο πίσω μέρος μήκους 113,62 με πρασιά πλάτους 5 μ. Οι γενικοί όροι και περιορισμοί δόμησης που διέπουν το συγκεκριμένο οικοδομικό τετράγωνο είναι οι ακόλουθοι: • Ελάχιστο εμβαδόν αρτιότητας (κατά κανόνα) 500 τ.μ. • Ελάχιστο πρόσωπο αρτιότητας (κατά κανόνα) 14 μ. • Συντελεστής Δόμησης (ΣΔ) 1,0 (Τομέας Ζ) % 1,2 (επί της οδού Πειραιώς) • Ποσοστό κάλυψης 40% • Ύψος σύμφωνα με τον Νέο Οικοδομικό Κανονισμό (ΝΟΚ) • Επιτρεπόμενες χρήσεις κατά το Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο (ΥΑ 30793/1597/1988 Μοσχάτου και την υπ’ αριθμόν 45835/2004 τροποποιητική απόφαση που δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ 1063δ/16-11-2004):ΒΙΠΑ-ΒΙΟΠΑ προς εξυγίανση (ΦΕΚ 166Δ’), με εξαίρεση τα πρατήρια υγρών καυσίμων, τις εγκαταστάσεις επεξεργασίας κρεάτων και τις αποθήκες (ΦΕΚ 706Δ’/1990) – Μεταξύ άλλων και γραφεία, τράπεζες, εμπορικά καταστήματα (εξαιρουμένων των πολυκαταστημάτων και των υπεραγορών). Στην ανάπλαση της ιστορικής οδού Πειραιώς δόθηκε έμφαση στα παραδοσιακά διατηρητέα κτίσματα, τα οποία μπορούν να αποκτήσουν νέες χρήσεις, περιλαμβάνοντας χώρους συνάθροισης κοινού, πολιτιστικές λειτουργίες, χώρους αναψυχής, διοίκηση-γραφεία και χώρους κοινωνικής πρόνοιας. Επισημαίνεται ότι επιτρέπεται η επισκευή, ο εκσυγχρονισμός, η στατική ενίσχυση και η εσωτερική διαρρύθμιση των διατηρητέων κτιρίων, εφόσον δεν αλλοιώνεται ο αρχιτεκτονικός χαρακτήρας του κτιρίου και δε θίγονται τα διατηρητέα στοιχεία του.